मनातल्या कविता

सांजनिळाई

ती सांजनिळाई होती
डोळ्यांत हरवला मेघ
तो कृष्ण सावळा होता
यमुनेची सोबत रेघ

मी हळवी, वेडी कोणी
पाऊस झेलुनी धारा
सावळा लपेटून रंग
मज, गेला कोठे वारा?

हा ओला गंध स्वरांना
ही अशीच कातरवेळा
तो नभात गुंफून गेला
वेडाच सूरांचा झेला

मी भिजली कापूरवेल
तो हळवा पाऊस थेंब
थरथरते तळ्यात आता
लाजरे चंद्र प्रतिबिंब

मी उरले शब्दापुरती
तो गूढ अनाहत नाद
पावसात फिरुनी उमटे
ही कुठली नकळत साद?
                 - स्वप्नजा